فَتقِ بیضه (Testicular Hernia) یا فتق اینگوینال (Inguinal Hernia)، به‌تنهایی معمولاً باعث نازایی نمی‌شود. اما اگر مدت زیادی درمان نشود یا اندازۀ آن بزرگ باشد، ممکن است به ساختارهای حساس کشالۀ ران مثل طناب اسپرماتیک (Spermatic Cord) و بیضه فشار وارد کند و به‌طور غیرمستقیم روی باروری اثر بگذارد.
طناب اسپرماتیک شامل رگ‌ها و لوله‌هایی است که اسپرم را از بیضه به مجرای ادراری منتقل می‌کنند. فشار ناشی از فتق می‌تواند باعث کاهش جریان خون یا افزایش دمای بیضه شود و این تغییرات، کیفیت و تعداد اسپرم را پایین بیاورد. در بعضی موارد نادر، به‌ویژه در فتق‌های مادرزادی یا دوطرفه (Bilateral Hernia)، ممکن است بیضه به‌طور کامل داخل کیسه بیضه قرار نگیرد. این حالت که بیضۀ نزول‌نکرده (Undescended Testicle) نام دارد، می‌تواند بر توان باروری اثر منفی بگذارد.
از سوی دیگر، برخی بیماران نگران تأثیر جراحی فتق بر باروری هستند. واقعیت این است که اگر در طی جراحی، لولۀ وازدِفران (مسیر عبور اسپرم) آسیب ببیند، ممکن است باروری دچار اختلال شود. ولی این اتفاق بسیار نادر است و اغلب با رعایت تکنیک‌های جراحی دقیق قابل پیشگیری است.
به‌طور کلی، فتق بیضه در بیشتر مواقع تهدیدی برای باروری نیست. بااین‌حال، اگر دچار فتق هستید و دربارۀ باروری خود نگرانی دارید، پیش از جراحی با یک جراح باتجربه مشورت کنید. همچنین پس از عمل، رعایت نکاتی مثل استراحت کافی، پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و مراجعه منظم به پزشک، به بهبود کامل بیضه و حفظ توان باروری کمک می‌کند.
در نهایت اینکه، فتق قابل درمان است و در اغلب موارد تأثیری بر باروری ندارد، اما اقدام به‌موقع و مشورت با پزشک متخصص، بهترین راه برای کاهش ریسک‌ها و حفظ سلامت باروری است.
متخصص اورولوژی
