تنگی مجرای ادراری

علائم تنگی مجرای ادرار

تنگی مجرای ادرار می‌تواند با مجموعه ای از علائم همراه باشد که ممکن است بسته به شدت و محل تنگی متفاوت باشد. شناسایی این علائم می‌تواند به تشخیص زودهنگام و درمان موثرتر کمک کند.

1. کاهش جریان ادرار:

یکی از شایع‌ترین علائم تنگی مجرای ادرار، کاهش سرعت و حجم جریان ادرار است. ممکن است بیمار احساس کند که جریان ادرار ضعیف یا منقطع شده است.

2. درد هنگام ادرار:

درد یا سوزش هنگام دفع ادرار می‌تواند نشانه ای از تنگی مجرای ادرار باشد. این درد ممکن است به دلیل فشار بیشتر برای دفع ادرار از مجرای تنگ شده باشد.

3. عفونت‌های مکرر ادراری:

تنگی مجرای ادرار می‌تواند به عفونت‌های مکرر ادراری منجر شود، زیرا باکتری‌ها در ادرار باقی مانده و در محل تنگی تکثیر می‌شوند.

4. احتباس ادراری:

در موارد شدید، تنگی مجرای ادرار می‌تواند باعث احتباس ادرار شود، به این معنا که فرد قادر به دفع کامل ادرار نیست و ادرار در مثانه باقی می‌ماند.

5. نیاز مکرر به دفع ادرار:

افراد مبتلا به تنگی مجرای ادرار ممکن است احساس نیاز مکرر به دفع ادرار داشته باشند، حتی اگر هر بار مقدار کمی ادرار دفع کنند.

6. خون در ادرار:

در برخی موارد، تنگی مجرای ادرار می‌تواند باعث مشاهده خون در ادرار شود. این موضوع ممکن است به دلیل آسیب به دیواره‌های مجرا یا عفونت باشد.

فرآیند تشخیص تنگی مجرای ادرار

تشخیص تنگی مجرای ادرار معمولاً شامل ترکیبی از بررسی تاریخچه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایشات تخصصی است.

این فرآیند به پزشکان کمک می‌کند تا محل و شدت تنگی را شناسایی کنند و بهترین روش درمانی را انتخاب کنند.

1.  معاینه فیزیکی:

پزشک با انجام معاینه فیزیکی و پرسش از بیمار درباره علائم و تاریخچه پزشکی او، به جمع آوری اطلاعات اولیه می‌پردازد. این اطلاعات می‌تواند شامل سابقه عفونت‌های ادراری، جراحی‌های قبلی و هرگونه آسیب به ناحیه لگن باشد.

2. آزمایشات ادرار:

آزمایش نمونه ادرار به شناسایی عفونت‌ها و بررسی وجود خون در ادرار کمک می‌کند. این آزمایشات می‌توانند به تشخیص عفونت‌های همزمان و تعیین علت احتمالی تنگی کمک کنند.

3. آزمایش جریان ادرار (یوروفلومتری):

در این آزمایش، سرعت و حجم جریان ادرار اندازه گیری می‌شود. کاهش سرعت جریان ادرار می‌تواند نشانه ای از وجود تنگی باشد.

4. تصویربرداری:

روش‌های تصویربرداری مختلف مانند سونوگرافی، سیستوسکوپی و MRI برای مشاهده دقیق‌تر مجرای ادرار و تشخیص تنگی استفاده می‌شود. سونوگرافی می‌تواند تصاویری از داخل مجرا ارائه دهد و سیستوسکوپی به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل مجرا را مستقیماً مشاهده کند.

5. اوروگرافی:

اوروگرافی نوعی از تصویربرداری است که با استفاده از ماده حاجب انجام می‌شود تا مجرای ادرار به وضوح مشاهده شود. این روش می‌تواند به شناسایی محل و شدت تنگی کمک کند.

روش‌های درمان تنگی مجرای ادرار

روش‌های مختلفی برای درمان تنگی مجرای ادرار وجود دارد که بسته به شدت و محل تنگی انتخاب می‌شوند.

انتخاب روش درمان به وضعیت خاص هر بیمار بستگی دارد.

1. اتساع (دیلاتاسیون)

در این روش، از ابزارهای مخصوصی برای باز کردن مجرای ادرار استفاده می‌شود. این ابزارها به تدریج اندازه بزرگ‌تری پیدا می‌کنند تا مجرا را به آرامی باز کنند. این روش ممکن است نیاز به تکرار داشته باشد زیرا تنگی ممکن است بازگردد.