درمان زگیل تناسلی مردان

حدود 90% زگیل های تناسلی ناشی از HPV های تیپ 6 و 11 هستند اما ممکن است ابتلا به دیگر تیپ های ویروس نیز همزمان وجود داشته باشد.
معمولا تشخیص منشا دشوار است به این علت که دوره کمون بیماری (ابتلای بدون علامت) میتواند از سه هفته تا 8 ماه باشد، همچنین بروز ضایعات جدید ممکن است عود زگیل تشخیص داده نشده قبلی باشد لذا زگیل جدید در زوجین حتما به معنای روابط خارج نمیباشد.

لازم است بدانید، بجز در موارد نادری عموما نیاز به آزمایش جهت تعیین خوش خیم یا بد خیم بودن نوع ویروس در مردان نیست، زیرا تعیین نوع ویروسی که زگیل ها را ایجاد کرده است و پیدا کردن تیپ های ۱۶ و ۱۸ نهایتا تاثیری روی نحوه ی درمان شما نخواهد گذاشت اما زگیل های تیپ 16 و 18 در خانم ها اهمیت ویژه ای دارند. زیرا این دو نوع زگیل ریسک بالای سرطان زایی رحم را دارند لذا لازم است در این دو نوع ویروس پیگیری به صورت جدی تر صورت گیرد.

نمونه برداری از زگیل تناسلی

گاها در مواردی که تشخیص ضایعه کاملا برای پزشک محرز نیست، ضایعات بسیار کوچک هستند یا به طور مثال شک به بدخیمی وجود دارد، نمونه برداری از ضایعات هم قبل از برداشتن یا بلافاصله بعد از برداشتن آنها لازم است.

طی ویزیت، پزشک شرح حال کاملی از شما خواهد گرفت و معمولا برای طرح شکل درمان در آینده و بررسی میزان خطر این بیماری برای آینده شما، از شما یا شریک جنسی‌تان سوالاتی را خواهد پرسید: سوالاتی پیرامون تعداد شریک جنسی، روش‌های انجام رابطه، علایم، سوابق بیماری و دارویی، مصرف سیگار و وضعیت روحی و روانی شما.

نکته: پزشک معمولا زائده های اطراف ناحیه ی تناسلی و مقعد را (گاهی با استفاده از ذره بین) معاینه می کند و صرفا نشان دادن عکس ضایعه ممکن است موجب خطای تشخیصی گردد.‌

پزشک مناطق مبتلا، حتی داخل واژن و مقعد را ممکن است معاینه نماید. زیرا در موارد درگیری داخل مقعد یا مجرای ادراری ممکن است در آینده نیاز به انجام آندوسکوپی آن ناحیه هم باشد. برای اینکه شما از چه راهی به زگیل مبتلا شده اید و یا اینکه چه مدت عفونت را داشته اید ممکن است هیچوقت پاسخ قطعی پیدا نشود. عموما ابتلای شما به زگیل، طی 3 هفته تا 8 ماه قبل از پدیدار شدن آنها روی پوست می باشد.

آزمایش PCR زگیل تناسلی

زگیل تناسلی یکی از بیماری‌های جنسی منتقل‌شونده است که به عنوان یک چالش بهداشت عمومی در سراسر جهان شناخته می‌شود. تشخیص دقیق و سریع این بیماری امری بحرانی است که به توسعه روش‌های پیشرفته تشخیصی نیاز دارد. یکی از روش‌های موثر و حساس در تشخیص زگیل تناسلی، استفاده از آزمایشگاه PCR یا Polymerase Chain Reaction است.

آزمایش PCR در تشخیص زگیل تناسلی از پرایمرهای خاص برای ژن L1 ویروس استفاده می‌کند. این روش حساسیت بالایی دارد ولی اختصاصیت آن پایین بوده و ممکن است تشخیص مثبت کاذب به وجود آید. با این روش، ژنوم ویروس تکثیر و HPVهای پرخطر و کم‌خطر شناسایی می‌شوند. استخراج DNA از نمونه و سپس آمپلیفیکیشن (افزایش تعداد کپی) باعث افزایش محتوای DNA مرتبط با زگیل تناسلی خواهد شد. PCR با حساسیت بالایی که دارد می‌تواند حتی زگیل‌های کوچک را تشخیص دهد؛ با این وجود تفسیر نتایج باید با دقت بالایی انجام شود.

مراحل اجرای آزمایش PCR برای تشخیص زگیل تناسلی

آزمایش PCR برای تشخیص بیماری زگیل تناسلی طی مراحل زیر انجام می‌شود:

1. نمونه برداری: نمونه‌برداری از محل زگیل مهم‌ترین قدم در آزمایش PCR است. این نمونه معمولا از بخش‌های مختلفی مانند ادرار، خون، یا مایع منی گرفته می‌شود.

2. استخراج DNA: پس از گرفتن نمونه، DNA موجود در آن استخراج می‌شود. این مرحله با استفاده از تکنیک‌های خاصی انجام شده و DNA تمیز و قابل استفاده برای تست PCR بدست می-آید.

3. آمپلیفیکیشن (افزایش تعداد کپی): در این مرحله، با استفاده از آنزیم‌های ویژه در دستگاه PCR، تعداد نمونه‌های خاصی از DNA که با زگیل تناسلی مربوط است، افزایش می‌یابد. این مرحله تا زمانی ادامه دارد که تعداد کافی از کپی‌های مورد نیاز برای تشخیص به‌دست آید.

4. تشخیص زگیل تناسلی: پس از آمپلیفیکیشن محتوای DNA افزایش یافته، با استفاده از تکنیک‌های مختلفی مانند ژل‌ الکتروفورز یا روش‌های مولکولی دیگر تحلیل می‌شود. نتیجه این تحلیل نشان‌دهنده وجود یا عدم وجود زگیل تناسلی در نمونه خواهد بود.

درمان زگیل تناسلی در مردان

به طور کلی دو دسته درمان برای زگیل های تناسلی وجود دارد، داروها و روش هایی که باعث از بین بردن بافت زگیل میشوند، و داروهایی که با اثر بر روی سیستم ایمنی باعث حذف زگیل می‌شوند .برای زگیل‌های کوچک و با تعداد کم از درمان‌های موضعی؛ کرم ها و لوسیون ها می‌توان استفاده کرد. برای زگیل‌های بزرگ‌تر معمولا کرم و پماد پاسخ نمی دهد و از روش های فریز کردن (کریوتراپی)، لیزر و الکتروسرجری برای آنها استفاده می شود.

البته بروز بدخیمی، علی الخصوص در مردان بسیار کم است ولی در مواردی که زگیل، بدخیم گردد نیازمند حذف آن با حاشیه و عمق مناسب می باشد. پزشک باید مطمئن شود که زگیل و بافت اطراف آن که بدخیم شده است به طور کامل از بدن حذف گردیده است.