درمان بزرگی پروستات؛ معرفی انواع روش ها

بزرگی پروستات با نام های مختلفی از جمله پروستات بزرگ شده، هیپرپلازی خوش خیم پروستات، و یا همان BPH معرفی می شود این مشکل در میان مردان مسن بسیار شایع است که ممکن است برای آنها نگران کننده باشد. اما خبر خوب این است که بزرگ شدن پروستات هیچ ارتباطی با سرطان پروستات ندارد و طیف گسترده ای از درمان ها برای این مشکل در دسترس است، از جمله دارو، درمان های کم تهاجمی و جراحی. بهترین انتخاب درمانی برای شما به عوامل مختلفی بستگی دارد که توسط متخصص اورولوژی تشخیص داده می شود. در این مقاله به روشهای درمان بزرگی پروستات می پردازیم.

پروستات چیست؟

پروستات غده ای است که در مردان بالغ با سن حدود 20 سال وجود دارد و وزن این غذه نیز به حدود 20 گرم ( به بزرگی یک گردو ) می رسد. این غده کارکرد مهمی در روند باروری آقایان دارد و حدود نیم سی سی از حجم کلی مایع منی را تولید می کند.

مجرای ادرار یا اصطلاحا پیشابراه از داخل پروستات می گذرد. ابتدای مجرا توسط عضلات صاف و انتهای آن توسط عضلات اسکلتی (مخطط) پوشیده شده است  و در طی انزال مایع منی با فشار بالا  تخلیه می شود. آسیب این عضلات هنگام اعمال جراحی باعث انزال برگشتی یا بی اختیاری می شود. غده پروستات در زیر قاعده مثانه، جلوی کانال خروجی مدفوع قرار گرفته است لذا این مکان قرار گیری، معاینه پروستات به عنوان عضو داخلی را بسیار راحت می کند.

 غده پروستات قادر به تولید آنتی ژن پروتئینی مخصوصی به نام “پی‌اس‌آ (PSA) ” می باشد که وارد مایع انزال شده و به حفظ حالت مایع منی در زمان مناسب کمک کرده و مانع لخته شدن منی می شود. در حالت عادی منی کمی پس از ورود به مهبل، لخته شده و به ماده‌ای ژل مانند تبدیل می‌شود و پس از آن به گردن رحم می‌چسبد. حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از لخته شدن منی، آنزیم PSA این لخته را حل کرده و اسپرم‌ها می‌توانند آزادانه درون رحم شنا کنند.

علت بزرگ شدن پروستات چیست؟

پس از 40 سالگی به دلایل مختلفی شاهد بزرگ شدن پروستات در مردان هستیم که می تواند بر مسیر ادرار و همچنین قابلیت باروری مردان موثر باشد. علت بزرگی پروستات تاکنون شناخته نشده است اما دلایلی که در این بیماری دخیل هستند می تواند شامل موارد زیر باشد:

• کهولت سن: بزرگی پروستات پدیده ای طبیعی در طی عمر تلقی می شود حدود 50 درصد مردادن بالای 60 سال و 90 درصد مردادن بالای 80 سال، علائم افزایش اندازه پروستات را دارند.
• نژادهای خاص: بعضی از نژادهای خاص مانند نژاد های آفریقایی و آسیایی بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند.
• افزایش هورمونهای جنسی: افزایش هورمونهایی مانند دی هیدروتستوسترون که با فاکتور رشد انسولینی در ارتباط است نیز می تواند سبب بزرگی این غده شود. بنابراین گیرنده های هورمون های جنسی در این بیماری نقش دارند.
• عفونتهای مجاور پروستات: این عفونت ها به علت فعال کردن چرخه های التهابی می توانند سبب بزرگی پروستات شوند.
• سندروم متابولیک: کمبود ویتامین D، چاقی، چربی، فشار خون و دیابت احتمال ابتلا به بیماری بزرگی پروستات را بیشتر می کنند به طور مثال چاقی باعث افزایش 3.5 برابری اندازه پروستات می شود.
• مصرف داروهای بتا بلاکر (پروپرانولول (ایندرال)): افرادی که به دلایلی چون بیماری های میگرن یا فشار خون داروهای بتا بلاکرمصرف می کنند نیز احتمال بالاتری برای ابتلا به بیماری پروستات دارند.
• علائم ایجاد شده توسط سایر بیماری ها: بزرگی پروستات می تواند توسط سایر بیماری ها همچون سرطان پروستات، عفونت حاد پروستات و عفونت مزمن پروستات نیز ایجاد گردد.

علائم و نشانه های پروستات بزرگ شده چیست؟

به علائم بزرگی پروستات، علائم سیستم ادراری تحتانی گفته می شود و این علائم  می توانند توسط سایر بیماری ها نیز ایجاد گردند. به طور مثال تنگی مجرا، عفونت های مثانه، سنگ مثانه،قند خون و… می توانند نشانه هایی شبیه به بیماری پروستات داشته باشند. با افزایش سن و بزرگ شدن این غده به دنبال آن، مجرای ادراری باریک شده و می تواند باعث انسداد در مسیرجریان ادرار شود. در تصویر زیر میتوانید پروستات طبیعی را با پروستات بزرگ شده مقایسه کنید.

علائم انسدادی جریان ادرار شامل:

1. جریان ضعیف ادرار : در این حالت جریان ادرار ضعیف تر شده و زمان بیشتری برای تخلیه مثانه نیاز است.
2. تاخیر در جریان ادرار: ممکن است که نیاز باشد تا فرد مدت زمانی را در سرویس بهداشتی منتظر بماند تا جریان ادرار شروع شود.
3. قطره قطره آمدن ادرار: در انتهای ادرار، جریان ادرار ممکن است قطره قطره شود.
4. تخلیه ناکافی : فرد ممکن است احساس کند که مثانه به اندازه کافی تخلیه نشده است.
5. تکرر ادرار: ممکن است که فرد در طی روز یا شب دفعات بیشتری به سرویس بهداشتی مراجعه کند.
6. احساس اضطرار برای ادرار کردن: به این معنی که فرد به محض احساس تجمع ادرار لازم است که خود را سریعا به سرویس بهداشتی برساند.

معمولا در ابتدا علائم خفیف است، مخصوصا علائم مربوط به تاخیر ادرار و یا ضعف در جریان ادرار باعث می شود که مدت زمانی طول بکشد تا جریان ادرار شروع شود یا کاهش پیدا کند؛ طی ماه ها و سال ها علائم بیشتر شده و باعث ایجاد عوارض برای فرد خواهد شد.

بزرگی پروستات همیشه باعث بروز علائم نمی شود، تنها یک چهارم افرادی که دارای پروستات بزرگ هستند علائم دارند. همچنین علائم بزرگی پروستات همواره با اندازه آن ارتباط مستقیم ندارد؛ بلکه به این عامل بستگی دارد که تا چه حد بزرگی پروستات مجرای ادراری را مسدود کرده است. لازم به ذکر است تمام علائم ادراری در مردان ناشی از بزرگی پروستات نیست.

علی الخصوص مواردی چون مشاهده خون در ادرار، بی اختیاری ادرار یا درد، ممکن است ناشی از بیماری های مثانه یا کلیه باشند. مثلا افزایش تعداد دفعات تخلیه ادرار را می توان در بیماری دیابت و بیماری مثانه نوروژنیک مشاهده کرد و یا کاهش قدرت ادرار کردن را می توان در سکته های عصبی ملاحظه کرد.

عوارض بزرگی پروستات

عوارض ناشی از بیماری بزرگی پروستات عموما غیر محتمل است هرچند ممکن است که موارد زیر اتفاق بیافتد:

1. در بعضی از موارد بزرگی پروستات منجر به مسدود کردن کامل مجرای ادرار و احتباس ادرار می شود، که در نهایت فرد مجبور می شود برای تعبیه سوند به پزشک مراجعه کند.
2. سالیانه احتباس ادرار در کمتر از یک  مرد از هر 100 مرد اتفاق می افتد.
3. در بعضی از موارد تخلیه مثانه به طور کافی صورت نمی گیرد و باعث احتباس مزمن ادرار می شود؛ به این معنی که مقداری از ادرار داخل مثانه باقی مانده و موجب عفونت مکرر یا بی اختیاری می شود.

 

نکته: با بزرگی پروستات احتمال ابتلا به سرطان آن افزایش نمی یابد. افرادی که مبتلا به بزرگی پروستات هستند احتمال بیشتری برای سرطان پروستات نسبت به افرادی که پروستاتشان بزرگ نشده است ندارند.

بزرگی پروستات چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص این بیماری عموما بر مبنای شرح حال و علایم ذکر شده در بالاست، معمولا آزمایشی برای تایید بزرگی پروستات نیاز نیست و تشخیص از طریق علائم بیماری صورت می گیرد. هر چند برای اطمینان از اینکه عامل دیگری موجب بروز علائم بیماری نشده و یا اینکه بزرگی پروستات منجر به عوارض دیگری نشده باشد، بررسی هایی توسط پزشک صورت می گیرد:

1. معاینه: معاینه عموما از طریق مقعد صورت می گیرد و اورولوژیست پروستات را از طریق مقعد معاینه می کند.
2. آزمایش خون و ادرار: برای بررسی عملکرد کلیه ها، عفونت ادرار، و اطمینان از عدم وجود خون در ادرار انجام می شود.
3. ممکن است معاینات تخصصی شامل آندوسکوپی مثانه، ارزیابی جریان ادرار (فلومتری) و سونوگرافی انجام شود (احتمالا پزشک از فرد بخواهد که تعداد دفعات ادرار کردن خود و میزان مصرف مایعات را در طی روز یادداشت کند.)
4. آزمایش PSA، عموما به صورت روتین توصیه نمی شود. تست PSA بالاتر از نرمال دلایل مختلفی دارد و ممکن است نشان دهنده ی وجود سرطان پروستات همزمان باشد (لازم به ذکر است که تنها کسری از افرادی که PSA خونشان بالاتر از نرمال است مبتلا به سرطان می باشند).

آیا بالا بودن سطح PSA نشان دهنده ی سرطان پروستات است؟

التهاب پروستات که پروستاتیت نیز نام دارد، یکی از شرایطی است که می تواند باعث افزایش سطح PSA شود. بزرگی پروستات نیز می تواند باعث افزایش سطح PSA شود. هیچ کدام از این شرایط سرطانی نیست. افزایش سطح PSA ممکن است نشانه ای از سرطان پروستات نیز باشد، اما همیشه این طور نیست.

در گذشته بررسی سطح PSA به صورت سالانه برای همه مردان بالای ۵۰ سال یا قبل از آن در صورت وجود سابقه خانوادگی سرطان توصیه می شد، اما این توصیه ها در طول سال ها تغییر کرده است. برای مردانی که هیچ علائمی از مشکلات پروستات نشان نمی دهند، احتمالا آزمایش PSA توصیه نمی شود.

با این وجود آزمایش PSA اشکالاتی نیز دارد. هیچ سطح PSA “عادی” یا “غیر طبیعی” وجود ندارد ، به این معنی که نتایج ممکن است هیچ تاثیری در وجود بیماری نداشته باشد یا می تواند مثبت کاذب باشد. علاوه بر این ، بسیاری از آزمایشات سطح PSA ، بر روی مردان سفید پوست انجام شده است که در تعمیم نتایج برای سایر گروه ها و نژادها چالش هایی را ایجاد می کند.

احتمالا آنچه اهمیت بیشتری دارد بررسی تغییرات سطح PSA در طول زمان است. اگر سطوح PSA به مرور زمان افزایش یابد ممکن است نیاز به بررسی ها و آزمایش های بیشتر باشد.

بیماری‌هایی که به دنبال بزرگی پروستات ایجاد می‌شوند؟

• در سنین جوانی عفونت‌ها و التهابات پروستات یا همان پروستاتیت
• در سنین بالاتر بزرگی خوش خیم پروستات

برای درمان پروستات چه راههایی وجود دارد؟

هر درمان مزایا و معایب خودش را دارد، به نظر می رسد که یک روش درمانی خاص نتواند تمام علائم را بر طرف کند و شاید لازم باشد که از درمان های ترکیبی استفاده شود.

1- عدم درمان: در بیشتر موارد در صورت عدم مشاهده عوارض، نیاز به اقدامات درمانی خاصی نیست. استفاده از روش های درمانی عموما بستگی به این عامل دارد که چقدر این بیماری زندگی عادی فرد را مختل کرده است. اگر علائم خفیف باشد و زندگی فرد را مختل نکند نیازی به درمان نیست. در صورت صلاح دید اورولوژیست، علائم بیماری سالیانه پیگیری می شود. در بعضی از موارد علائم بیماری خود به خود بهبود پیدا کرده یا ممکن است پزشک طی سالیان درمان دارویی را شروع نماید.

به طور مثال بیماری که برای رفتن به سرویس بهداشتی شبانه 6 نوبت از خواب بیدار می شود، حتما سود زیادی از شروع درمان خواهد برد. اما فردی که مختصری کاهش یا تاخیر در جریان ادرار احساس می کند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد.

2- درمان های دارویی: اورولوژیست ممکن است بر مبنای اینکه بیمار چقدر تحت تاثیر این بیماری قرار گرفته است، درمان دارویی را انتخاب کند. درمان دارویی شامل: آلفا بلاکرها و مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز می باشد.

دارو ها نه بیماری را ریشه کن می کنند و نه علائم بیماری را به صورت کامل برطرف می کنند، با این حال علائم بیماری با درمان دارویی بهبود می یابد.

•  دارو های آلفا بلاکر

دارو های آلفا بلاکر از طریق شل کردن گردن مثانه و پروستات عمل کرده و باعث بهبود جریان ادراری می شوند. از عوارض این دارو ها میتوان به کاهش فشار خون وضعیتی، سردرد و آبریزش بینی اشاره کرد. افرادی که قصد انجام جراحی کاتاراکت دارند، نباید این دارو را مصرف کنند. این دارو به شکل تامسولوسین در بازار دارویی ایران موجود است.

• دارو های مهارکننده 5 آلفا ردوکتاز

این دارو ها با تاثیر بر گیرنده های دی هیدروتستسترون سبب کوچک تر شدن پروستات وکاهش علائم می شوند. از عوارض این دارو می توان به اختلال در نعوظ، کاهش میل جنسی و افزایش اندازه پستان ها اشاره کرد. این دارو به شکل فیناستراید در بازار دارویی ایران موجود است.

3- درمان گیاهی: داروهای گیاهی مختلفی در سطح داروخانه ها تحت عنوان وزارت بهداشت ایران در دسترس می باشد که اثربخشی آنها در دنیا بر روی بیماری پروستات شناخته شده است. مطالعات گوناگونی بر روی این داروها صورت گرفته و همچنان نیز در حال انجام است. عصاره گیاهانی چون زرداختران، بید ارغوان، جوز آفریقایی، کدو، گوجه فرنگی و نخل اره ای عصاره های رایجی هستند که در داروهای گیاهی موجود، استفاده شده و با نام برندهای مختلف در دسترس بیماران هستند. عموما پزشکان از این گونه داروها در کنار داروهای شیمیایی برای بهبود علائم استفاده می برند.

این داروها همانند داروهای شیمیایی می توانند به بهبود علائم بیمار کمک کرده  و تا حدودی همچون داروی فیناستراید و دوتاستراید باعث کوچک شدن سایز پروستات گردند.

4- تغییر سبک زندگی: کاهش مصرف الکل، کافئین، سیگار، رژیم غذایی کم نمک، کاهش مصرف مایعات قبل از خواب می تواند به پیشگیری از ابتلا به این عارضه کمک کرده و یا عوارض ناشی از ایجاد آن را بهبود بخشد.

5- درمان بزرگی پروستات با جراحی: جراحی پروستات تنها در صورتی می تواند مد نظر قرار گیرد که علائم بیماری بسیار اذیت کننده باشد و یا درمان دارویی به تنهایی کافی نباشد. در نهایت حدودا یک نفر از هر 4 مردی که مبتلا به بزرگی پروستات به صورت علامت دار می باشد تحت جراحی قرار می گیرد. در این اعمال جراحی تنها قسمت میانی پروستات حذف شده و باعث می شود مجرای ادرار گشاد و عریض گردد. در درمان سرطان پروستات، جراحی در جهت حذف کامل این غده و کپسول دور آن صورت می گیرد.

انواع عمل های جراحی پروستات

معمولا هدف از جراحی پروستات به شرایط بیمار بر می گردد. در بیماری که بافت سرطانی در پروستات دارد، هدف از بین بردن این بافت سرطانی و در بیماری که پروستات بزرگ شده دارد، هدف حذف بافت پروستات و برگرداندن جریان ادرار به صورت نرمال می باشد.

اعمال جراحی که به منظور متسع کردن پیشابراه انجام می شود:

1- برداشتن بافت پروستات از طریق پیشابراه یا رزکسیون پروستات  (TURP)

این نوع عمل جراحی، بهترین روش جراحی برای هیپرپلازی خوش خیم پروستات به شمار می رود. بخشی از پروستات بزرگ شده توسط یک سیم حلقوی در طول جراحی بریده شده و این بخش ها به داخل مثانه فرستاده شده و در انتهای پروسه جراحی از داخل مثانه خارج می شوند. این عمل جراحی حدود یک ساعت طول کشیده و مدت بستری بیمار یک تا 2 روز است.

این عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی یا نخاعی انجام می گیرد. در این روش آندوسکوپ از طریق مجرا وارد مثانه می شود. ابزار کوچکی از طریق آندوسکوپ وارد شده و با استفاده از یک لوپ پروستات خرد و خارج می گردد، همانطور که در تصویر زیر مشاهده می کنید:

معمولا بعد از انجام این جراحی علائم به شکل قابل توجهی بهبود می یابند. هرچند در 80 تا 90 درصد بیماران بعد از این جراحی حجم مایع منی خارج شده به شدت کم می شود، به این معنی که مایع منی به جای این که از آلت تناسلی خارج شود رو به عقب برگشت کرده و وارد مثانه می شود.

2- برش دادن پروستات از طریق پیشابراه (TUIP)

در این عمل جراحی برش های کوچکی جهت متسع کردن پیشابراه در گردن مثانه و پروستات ایجاد می گردد. این نوع عمل جراحی برای پروستات های زیر ۴۰ گرم استفاده می شود و حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد. این روش در افرادی استفاده می شود که پروستات چندان بزرگ نشده اما علائم انسدادی بیماری شدید است. در این روش بافت پروستات خارج نمی شود بلکه تنها برشی در گردن مثانه صورت گرفته تا مجرای ادرار بازتر شود. احتمال برگشت مایع منی به مثانه بعد از این روش کمتر است. ناتوانی جنسی یا بی اختیاری ادرار جزء عوارض نادر جراحی پروستات از طریق مجرا است.

از دیگر اعمال جراحی پروستات می توان به صورت مختصر به موارد زیر اشاره کرد:

3- جراحی پروستات با لیزر

از لیزر نور سبز و لیزر هولمیوم جهت جراحی پروستات استفاده می شود که با توجه به گران بودن فیبر لیزر، هزینه های آن بسیار بالاتر از TURP (رزکسیون پروستات) است. از آنجا که این روش مزیت خاصی در مقایسه با روش TURP ندارد، کمتر مورد استقبال اورولوژیست ها قرار گرفته است. این روش عموما برای بیمارانی استفاده می شود که به دلیل بیماری های قلبی شدید امکان بیهوشی یا بی حسی نخاعی ندارند. از مزایای لیزر هولمیوم یا نور سبز امکان انجام آن با بی حسی موضعی است. در این روش سوزش و علائم تحریکی ادراری و تکرر ادرار در بیماران نسبت به روش TURP بیشتر است بنابراین اورولوژیست ها روش درمانی TURP را بیشتر می پسندند.

 4- جراحی باز پروستات

این جراحی معمولا در افرادی که حجم پروستات آن ها بیشتر از 70 تا 90 گرم است استفاده می شود. در حال حاضر این جراحی محدود به افرادی می باشد که به دلیل بزرگی بیش از اندازه پروستات، جراحی پروستات از طریق مجرا برایشان امکان پذیر نمی باشد.

5- رتروپوبیک

جراح برشی از پایین شکم ایجاد کرده و از این طریق به پروستات دسترسی پیدا می کند. در بیشتر موارد، فقط بافت پروستات برداشته می شود اما در موارد سرطانی و احتمال تهاجم بافت سرطانی به بافت های اطراف پروستات، بعضی از ندول های لنفاوی به منظور نمونه برداری برداشته می شود. در صورتی که جراح دریابد که سرطان در کل بافت های بدن منتشر شده است دیگر اقدام به خارج کردن بافت های درگیر نمی کند.

6- روش پرینه ای

در این روش، جراح یک برش بین کیسه بیضه و رکتوم (مقعد) ایجاد می کند و غده پروستات را از این مسیر خارج می کند. معمولا این عمل جراحی به واسطه وجود یک بیماری دیگر صورت می گیرد که باعث می شود جراح قادر به انجام روش رتروپوبیک نباشد. در این شرایط نمی توان غدد لنفاوی و یا لنف نود ها را خارج کرد. طول مدت جراحی در این روش از جراحی رتروپوبیک کمتر است اما ریسک بیشتری برای ناتوانی در نعوظ وجود دارد.

7- روش لاپاراسکوپیک

کم تهاجمی ترین روش به منظور دسترسی به پروستات، این نوع عمل می باشد. این روش جراحی که حدود ۲ تا ۳ ساعت به طول می انجامد به تحقیقات بیشتری نیاز دارد تا در گروه جراحی های استاندارد قرار گیرد. دو روش عمده در این جراحی وجود دارد:

• پروستاتکتومی لاپاروسکوپی

 مستلزم برش های خیلی کوچک به منظور عبور دادن وسایل کوچک جراحی است و داخل بدن توسط لوله کوچکی که به دوربین مجهز است مشاهده می شود.

•  روش پروستاتکتومی لاپاروسکوپی به کمک ربات

جراح توسط یک بازوی رباتیک و مانیتوری که به دوربین ربات متصل است و بدون دخالت دست، عمل جراحی را انجام می دهد. بازوی رباتیک، امکان مانور و دقت بیشتری را ایجاد می کند.

بهترین زمان عمل بزرگی پروستات

اولین اقدام برای کنترل علائم پروستات، درمان دارویی است. جراحی زمانی ضرورت پیدا می کند که بیمار از مصرف داروهای پروستات خسته شده و یا به دلایلی عوارض دارویی را نمی پسندد.

 موارد دیگری از جمله سنگ همزمان مثانه، عفونت مکرر ادراری ، خونریزی مکرر، احتباس ادراری مکرر و احتباس مزمن ادرار و برگشت ادرار به کلیه ها و …. به ضرورت انجام این جراحی منتهی می شوند. جراحی پروستات نباید به تاخیر بیفتد و بهترین زمان برای این جراحی با مباحثه بین پزشک و بیمار مشخص می شود.

راههای پیشگیری از بزرگی پروستات

رژیم غذایی متعادل، کاهش وزن، غذاهای غنی شده با سبزیجات و میوه جات می توانند تا حدودی به پیشگیری این بیماری کمک کنند. همچنین کاهش توده چربی بدن منجر به کاهش سطح هورمون های مرتبط با رشد پروستات می گردد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

بزرگ شدن پروستات یک روند طبیعی افزایش سن است. افرادی که دچار علائم نگران کننده ادراری شده و یا سایر علائم چون تکرر ادرار شبانه و یا افزایش سطح تست PSA بالای 4 را تجربه کرده اند حتما باید جهت درمان به پزشک متخصص مراجعه کنند.

توصیه هایی جهت کنترل بیماری

برای کنترل بهتر بیماری، نکات زیر در عمده افراد کمک کننده خواهد بود:

• پرهیز از مصرف زیاد الکل یا مایعات کافئینه که باعث تحریک کمتر مثانه می شوند.
• مصرف کمتر بعضی داروهای خاص مانند داروهای اعصاب (بویژه ضد افسردگی ها) و آنتی هیستامین ها ( برای حساسیت و آب ریزش بینی) که این داروها می توانند باعث تنگ تر شدن مجرای پروستات و تشدید علائم بیماری گردند.
• افراد بهتر است مصرف مایعات قبل از خواب شبانه خود را محدود نمایند تا کمتر مجبور به استفاده از سرویس بهداشتی شوند.
• به محض احساس نیاز به سرویس بهداشتی، بهتر است برای تخلیه ادرار اقدام نمایند.
• علائم این بیماری در هوای گرم کمتر از هوای سرد و فصول سرد خواهد بود.

جمع بندی

در این مقاله توضیحاتی در ارتباط با بزرگ شدن پروستات، علائم و نشانه ها و روش های درمان آن ارائه کردیم. بهترین روش های درمانی باید با توجه به نظر و تشخیص متخصص اورولوژی انجام گیرد. انجام روش های درمانی مربوطه به طور کامل بیماری را برطرف نمی کند و علائم بروز یافته را نیز به صورت کامل از بین نمی برد بلکه می تواند به بهبود عوارض ناشی از بیماری کمک کند. همچنین سوالات رایج در این زمینه مورد بررسی قرار گرفت و راه هایی به منظور حفظ یک سبک زندگی سالم و جلوگیری احتمالی از بروز این عارضه پیشنهاد شد. مراجعه به پزشک متخصص و حاذق در تشخیص مشکل و ارائه بهترین راه حل از موارد بسیار مهم در روند بهبودی به شمار می رود.

سوالات رایج درباره عمل بزرگی پروستات

1– آیا عمل بزرگی پروستات روی میل جنسی تاثیر می گذارد؟

 در جراحی بزرگی پروستات، بافت پروستات داخل کپسول پروستات تراشیده یا خارج می گردد. جراح با عروق یا اعصاب آلت تناسلی که مسئول نعوظ و تمایل جنسی است کاری ندارد. کاهش میل جنسی پس از جراحی پروستات نه به دلیل آنوماتیک بلکه به دلایل روحی و فکری ممکن است اتفاق بیفتد.

در جراحی سرطان پروستات که بیماری کاملا متفاوتی از بزرگی پروستات است، چون بافت پروستات با کپسول و پوسته آن خارج می گردد احتمال آسیب به عروق یا اعصاب آلت، به طور ناخواسته در حین جراحی  وجود دارد که می تواند نعوظ یا میل جنسی فرد را مورد تاثیر قرار دهد.

2– آیا بزرگی پروستات خوش خیم می تواند به سرطان پروستات تبدیل شود؟

خیر. بزرگی پروستات یک بیماری کاملا متفاوت از سرطان پروستات است. سرطان پروستات به معنی بدخیم شدن قسمتی از بافت پروستات است که می تواند در افرادی که حتی مبتلا به بزرگی پروستات نیستند اتفاق بیفتد.

3- آیا بزرگی خوش خیم پروستات درمان قطعی دارد؟

بیماری پروستات درمان قطعی ندارد، داروها بیماری را ریشه کن نمی کنند، همین طور علائم بیماری را به صورت کامل برطرف نمی کنند هرچند اورولوژیست یا پزشک معالج در تلاش است علائم بیماری را با درمان دارویی بهبود دهد.

4- آیا پس از جراحی پروستات نیاز به مصرف دارو وجود دارد ؟

عموما پس از جراحی علائم بیماران به صورت کامل بر طرف می شود و کسر زیادی از بیماران نیاز به مصرف دارو ندارند. هر چند در تعدادی از افراد برای بهبود علائم ادراری و کنترل علائم باقی مانده ممکن است نیاز باشد که فرد داروهایی را مصرف کند.

5-آیا راهی برای پیشگیری بزرگ شدن پروستات وجود دارد که افراد به آن مبتلا نشوند؟

خیر،متاسفانه جواب منفی است.